کد مطلب:94725 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
[صفحه 742] نامه زیر خطاب به حارث همدانی است كه از یاران امیرمومنان بوده است ای حارث به رشته استوار قران چنگ زن و به دستوراتش رفتار كن، و از آن پند گیر و حكمت آموز. حلالش را روا، و حرامش را ناروا بدان و حقی را كه پیش از این بوده پایدار بدار. از گذشته دنیا بخاطر آنچه بر جای مانده پند گیر، زیرا پاره ای احوال به قسمتی دیگر میماند، و آغاز و انجام همه كارها به هم مربوط است، و این سرای ناپایدار، نابود شدنی است. نام خدا را گرامی دار و بزرگ شمار و به او سوگند مخور، مگر آنچه میكنی و میگوئی راست و حق باشد. مرگ و حالات پس از آن را پیوسته و بسیار بیاد آور، و بدون داشتن شرطی و پیمانی استوار، آرزومند آن مباش. سخت بپرهیز از كاری كه بجای آوردن آنرا بر خویش نمی پسندی و آنچه بر خود نمی پسندی بر دیگر مسلمانان روا مدار. از آن كاری كه در نهان انجام گیرد و در عیان، شرمندگی ببار آورد دوری گزین. سخت اجتناب كن از كاری كه به هنگام بازپرسی، انجام دهنده اش منكر آن شود، و یا از آن پوزش بخواهد. مبادا كه ناموس و آبروی خویش را نشانه تیرهای گفتار ناروا قرار دهی كه زبانت آبرو از تو ببرد. آنچه میشنوی با غیر در میان مگذار زیرا این دلیل بر دو روئی و سخن چینی است. آنچه مردم به تو میگویند همه را دروغ مپندار، و ناباورانه در آن نگاه مكن، كه آنهم دلیل بر جهل و نادانی تو خواهد بود. شراره خشم خویش را فرو بنشان، و در اوج قدرتمندی، با گذشت و مهربان، و در وقت ناراحتی و تندخوئی، نرم رفتار و شكیبا باش. آن زمان كه زمام قدرت و شوكت بدست توست بخشندگی كن، كه پایان سودآمیزی در انتظارت خواهد بود. در برابر هر نعمتی كه خداوند بر تو ارزانی میدارد، سپاسگزار و شكور باش، و هیچگاه نعمتهای خدا را كه به تو بخشیده شده تباه مساز. زیرا سزاست كه اثر هر نعمتی كه پروردگار مهربان به تو رایگان بخشیده، در تو هویدا باشد [صفحه 743] بدان، نیكوترین مومنان، كسانی هستند كه در راه خدا، از جان و مال و زن و فرزند دریغ ندارند. تو هر چه از نیكوئی و حسان برای توش آخرت خویش پیش فرستی، برایت جاودان خواهد ماند، و آن چه را كه بجای میگذاری سودش بدیگران خواهد رسید. از دوستی با كسی كه رای و اندیشه اش سست و زشت و ناپایدار است بپرهیز، چون نقاطی هست كه مسلمانان گرد هم اجتماع میكنند. پس از مكانهائی كه ظلم و ستم رواج دارد، و یاوران آئین خداوندی اندكند و بی خبری از خدا وجود دارد، بگریز. اندیشه خویش بكار وادار كه تو را به كار نیك آورد. از نشستن بر گذر بازارها- كه محل شیاطین و قلب رویدادهای فتنه انگیز و تبهكاری است- پرهیز كن. درباره آنكس كه تو بر او برتری داری، بسیاراندیشه كن كه این یكی از راههای شكر و سپاس از ذات كردگار است. در روزهای آدینه، تا نماز نگذاشته ای به سفر مرو، مگر اینكه سفرت بخاطر خدا باشد و یا اینكه عذری بر اینكار داشته باشی. در همه كار، خدا را اطاعت و پیروی كن، چون فرمانبراری از آفریدگار بر هر چیز دیگر، برتری و تقدم دارد. نفس خویش را در عبادت و بندگی، ترغیب و تحریك كن و با او مدارا نما و مغلوبش مساز و چون او را شادمانه و با گذشت یاف تی، آنرا دریاب و از شادیش مكاه، مگر اینكه بر تو امر واجبی رسد، كه باید بوقت خود در بجا آوردن آن كار لازم، بكوشی و رعایت آنرا بنمائی. بپرهیز از اینكه مرگ ترا دریابد، و تو در حال طلب دنیا، و از كردگار گریزان باشی. مبادا با زشتكاران همراه شوی، زیرا به زشتی پیوسته ای. خدای را بزرگ دان و دوستدارانش را دوست بدار و از خشم بپرهیز كه خشم، یكی از لشكرهای عظیم ابلیس است
صفحه 742، 743.